Przejdź do zawartości

burta

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: burtă
burta (1.1) żaglowca
wymowa:
IPA[ˈburta], AS[burta] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) żegl. bok statku; zob. też burta w Wikipedii
(1.2) lotn. bok samolotu
(1.3) mot. bok skrzyni ciężarówki
(1.4) daw. pionowy brzeg kanału wodnego
(1.5) daw. wykończony lamówką brzeg materiału
(1.6) daw. czary[1]
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Majtkowie przywdziali nowe kaftany; jedni myli pokład, inni czyścili mosiężne spojenia burt i okien, na maszcie wywieszono jedną chorągiew, a na tyle statku drugą, większą[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) bakburta, sterburta
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. burtowy, zaburtowy
związki frazeologiczne:
wyrzucić za burtęznaleźć się za burtą
etymologia:
(1.1-3) daw. bort < niem. Bord, niderl. boord, franc. bord[3][4]
(1.4-5) niem. Bort[5][4]
(1.6) prawdop. litew. bùrta[1]
uwagi:
zobacz też: Międzymorze/Przypisy
tłumaczenia:
(1.6) zobacz listę tłumaczeń w haśle: czary
źródła:
  1. 1,0 1,1 Tadeusz Lehr, Stosunek języka litewskiego do języków słowiańskich, „Poradnik Językowy” nr 2/1911, s. 20.
  2. H. Sienkiewicz, Za chlebem
  3. Hasło „burta I” w: Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 42.
  4. 4,0 4,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „burt” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
  5. Hasło „burta II” w: Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 42.