bakburta

bakburta (język polski)

bakburta (1.1)

wymowa:

IPA: [baɡˈburta], AS: [bagburta], zjawiska fonetyczne: udźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) żegl. lewa burta statku patrząc z rufy na dziób

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bakburta	bakburty
dopełniacz	bakburty	bakburt
celownik	bakburcie	bakburtom
biernik	bakburtę	bakburty
narzędnik	bakburtą	bakburtami
miejscownik	bakburcie	bakburtach
wołacz	bakburto	bakburty

przykłady:

(1.1) A ja odpowiedziałem: „Tego na bakburcie!”. Moje własne usta zdradziły mnie i sypnęły żeglarską terminologią. – To trochę jak prywatny język szaleńca, prawda? –

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) sterburta

hiperonimy:

(1.1) burta

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Backbord

uwagi:

(1.1) inna, rzadko spotykana pisownia „bakbort”

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) port
• baskijski: (1.1) ababor
• esperanto: (1.1) babordo, ruĝa flanko
• hiszpański: (1.1) babor m
• jidysz: (1.1) לינקער באָרט m (linker bort)
• nowogrecki: (1.1) αριστερά ż (πλευρά του σκάφους)
• słowacki: (1.1) ľavobok m

źródła: