brytfanna
Wygląd
brytfanna (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kulin. płaskie naczynie do wypieków i pieczeni, czasem o owalnym kształcie, zwykle z przykrywką
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brytfanna brytfanny dopełniacz brytfanny brytfann[1] celownik brytfannie brytfannom biernik brytfannę brytfanny narzędnik brytfanną brytfannami miejscownik brytfannie brytfannach wołacz brytfanno brytfanny
- przykłady:
- (1.1) Na patelni smażyła się młoda papuga, a na brytfannie piekł się zajączek, naszpikowany słoniną.[2]
- (1.1) Pan kucharz kaczkę starannie • Piekł, jak należy, w brytfannie (…)[3]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) piec / upiec coś w brytfannie • wkładać / włożyć coś do brytfanny • wyjmować / wyjąć coś z brytfanny • żeliwna / blaszana / szklana brytfanna
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) gęsiarka
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) baking pan
- bułgarski: (1.1) тава ż
- islandzki: (1.1) form
- niemiecki: (1.1) Bräter m
- rosyjski: (1.1) жаро́вня ż
- ukraiński: (1.1) жаро́вня ż, де́ко
- włoski: (1.1) teglia ż
- źródła:
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Daniel Defoe Przypadki Robinsona Cruzoe, tłum. Władysław Ludwik Anczyc
- ↑ Jan Brzechwa Kaczka Dziwaczka
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 39.