upiec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

upiec (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈupʲjɛʦ̑], AS[upʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) przygotować jakieś danie, piekąc je

czasownik zwrotny dokonany

(2.1) zostać upieczonym (1.1)
(2.2) przen. pozostać bez nieprzyjemnych konsekwencji
odmiana:
(1.1) koniugacja XI
przykłady:
(1.1) Babcia upiekła makowiec; pachnie w całym domu.
(2.2) Ten Tomek jak zawsze nie przygotował się do lekcji i znowu mu się upiekło, bo nauczycielka pytała innych.
składnia:
(1.1) upiec + B.
(2.2) upiec się + C. (komuś)
kolokacje:
(1.1) upiec ciasto / mięso / …
synonimy:
(2.2) ujść bezkarnie, ujść na sucho
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. piekarka ż, piec m, pieczeń ż, piekarz m, pieczywo n, piecyk mrz
czas. piec
przym. piekarski, pieczony
związki frazeologiczne:
(1.1) świeżo upieczonyupiec dwie pieczenie przy jednym ogniuupiec własną pieczeń przy cudzym ogniu
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: piec
źródła: