Żytomierz
Żytomierz (język polski)
[edytuj]
- wymowa:
- , IPA: [ʒɨˈtɔ̃mʲjɛʃ], AS: [žytõmʹi ̯eš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Żytomierz Żytomierze dopełniacz Żytomierza Żytomierzy / Żytomierzów[1] celownik Żytomierzowi Żytomierzom biernik Żytomierz Żytomierze narzędnik Żytomierzem Żytomierzami miejscownik Żytomierzu Żytomierzach wołacz Żytomierzu Żytomierze
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Żytomierzu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Żytomierza • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Żytomierza • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Żytomierza • mieszkaniec / mieszkanka Żytomierza • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Żytomierzu • pochodzić z Żytomierza • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Żytomierza
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. żytomierzanin mos, żytomierzanka ż, Żytomierszczyzna ż
- przym. żytomierski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prawdopodobnie od imienia właściciela okolicznych ziem[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) Жытомір m
- bułgarski: (1.1) Житомир m
- duński: (1.1) Zjytomyr n
- łaciński: (1.1) Zytomiria ż, Zytomirium n
- niemiecki: (1.1) Schytomyr n
- rosyjski: (1.1) Житомир m
- ukraiński: (1.1) Житомир
- źródła:
- ↑
Hasło „Żytomierz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Jan Grzenia, Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15609-1, s. 336.
