wyżyna

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wyżyna (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[vɨˈʒɨ̃na], AS[vyžna], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geogr. obszar, którego wysokości bezwzględne przekraczają 300 metrów n.p.m., a wysokości względne na ogół mniejsze niż 300 metrów; zob. też wyżyna w Wikipedii
(1.2) wyżyny: najwyższy poziom lub przejaw

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 2. os. lp ter. od: wyżynać
odmiana:
(1.1)
(1.2) blp,
przykłady:
(1.1) Różnice w wysokościach względnych w obrębie wyżyny stosunkowo małe[1].
(1.2) Pan Cecylian osiągnął wyżyny kucharskiego fachu.
składnia:
(1.2) wyżyny + D. (czego)
kolokacje:
(1.1) malownicza / pustynna wyżyna • obszar / tereny wyżyny • spływać z wyżyn • Wyżyna BawarskaWyżyna KastylijskaWyżyna Krakowsko-CzęstochowskaWyżyna SzwajcarskaWyżyna PodolskaWyżyna ŚrodkowosyberyjskaWyżyny Polskie
(1.2) artystyczne / intelektualne wyżyny • wyżyny doskonałości / geniuszu
synonimy:
antonimy:
(1.1) nizina
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wysokość ż, wysokościowiec mrz, wyż
przym. wyżynny, wysokościowy
przysł. wysoko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wyższy + -ina
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. z Wikipedii