sinopióry
sinopióry (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌɕĩnɔˈpʲjurɨ], AS: [śĩnopʹi ̯ury], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik sinopióry sinopióra sinopióre sinopiórzy sinopióre dopełniacz sinopiórego sinopiórej sinopiórego sinopiórych celownik sinopióremu sinopiórej sinopióremu sinopiórym biernik sinopiórego sinopióry sinopiórą sinopióre sinopiórych sinopióre narzędnik sinopiórym sinopiórą sinopiórym sinopiórymi miejscownik sinopiórym sinopiórej sinopiórym sinopiórych wołacz sinopióry sinopióra sinopióre sinopiórzy sinopióre nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) Tylko muzyka, co hen • Wzbija się do góry, • Tylko pieśń i tylko sen – • Gołąb sinopióry[1]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Poeci rosyjscy, antologia wierszy w tłum. Artura Sandauera, Czytelnik, Warszawa 1987, ISBN 83-07-01734-3, s. 70