komunikant
komunikant (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kośc. okrągły opłatek z mąki pszennej, mniejszy od hostii, używany podczas mszy; zob. też komunikant w Wikipedii
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik komunikant komunikanty dopełniacz komunikanta komunikantów celownik komunikantowi komunikantom biernik komunikant komunikanty narzędnik komunikantem komunikantami miejscownik komunikancie komunikantach wołacz komunikancie komunikanty - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik komunikant komunikanci dopełniacz komunikanta komunikantów celownik komunikantowi komunikantom biernik komunikanta komunikantów narzędnik komunikantem komunikantami miejscownik komunikancie komunikantach wołacz komunikancie komunikanci
- przykłady:
- (1.1) Klaryski zajmują się wypiekiem komunikantów i hostii.
- (1.1) Wikaremu w Sokółce wypadł komunikant podczas rozdawania komunii świętej.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) eucharystia, komunia, Najświętszy Sakrament
- (2.1) komunista[3]
- antonimy:
- hiponimy:
- (1.1) wiatyk
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. forma żeńska komunikantka
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Kommunikant[4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- esperanto: (2.1) komuniiĝanto
- źródła:
- ↑
Hasło „komunikant” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Porada „komunista i komunikant” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
