habituacja

habituacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌxabʲituˈ^waʦ̑ʲja], AS: [χabʹitu^u̯acʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• epenteza ł • akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fizj. stopniowe zanikanie reakcji na powtarzający się lub trwający bodziec; zob. też habituacja w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	habituacja	habituacje
dopełniacz	habituacji	habituacji / przest. habituacyj
celownik	habituacji	habituacjom
biernik	habituację	habituacje
narzędnik	habituacją	habituacjami
miejscownik	habituacji	habituacjach
wołacz	habituacjo	habituacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przywykanie

antonimy:

(1.1) dyshabituacja

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. habituacyjny

rzecz. habitus mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. habitare → mieszkać, śr.łac. habituatio → nawyk < łac. habitus → posiadany, stan, wygląd, odzież < łac. habeo → mieć

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) habituation
• czeski: (1.1) habituace ż
• francuski: (1.1) habituation ż
• hiszpański: (1.1) habituación ż
• portugalski: (1.1) habituação

źródła: