fachowiec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

fachowiec (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[faˈxɔvʲjɛʦ̑], AS[faχovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) specjalista w jakiejś dziedzinie[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zepsuł mi się telewizor, więc zatelefonowałem po fachowca z serwisu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być fachowcem • uchodzić za fachowca • oddać coś w ręce fachowca • powierzyć coś fachowcowi • zdać się na fachowca • zawołać / wezwać / sprowadzić fachowca
synonimy:
(1.1) biegły, człowiek kompetentny, ekspert, profesjonalista, praktyk, specjalista, zawodowiec, znawca; pot. fachman, fachura, spec; gw. (Śląsk Cieszyński i Górny Śląsk) macher
antonimy:
(1.1) amator, miernota, niefachowiec
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fach mrz, fachowość ż, fachman mos, fachura mos
przym. fachowy
przysł. fachowo
wykrz. fach
związki frazeologiczne:
fachowiec od siedmiu boleści
etymologia:
pol. fach + -owiec[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „fachowiec” w: SJP.pl.
  2. Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 123.