dwudziestolatka

dwudziestolatka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdvuʥ̑ɛstɔˈlatka], AS: [dvuʒ́estolatka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta mająca dwadzieścia lat

(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia lat

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D., B. lp od dwudziestolatek

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dwudziestolatka	dwudziestolatki
dopełniacz	dwudziestolatki	dwudziestolatek
celownik	dwudziestolatce	dwudziestolatkom
biernik	dwudziestolatkę	dwudziestolatki
narzędnik	dwudziestolatką	dwudziestolatkami
miejscownik	dwudziestolatce	dwudziestolatkach
wołacz	dwudziestolatko	dwudziestolatki

przykłady:

(1.1) Ona ma bardzo zniszczoną cerę jak na dwudziestolatkę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dwudziestolecie n

forma męska dwudziestolatek m

przym. dwudziestoletni

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: dwudziestolatek

• esperanto: (1.1) dudekjarulino
• hiszpański: (1.1) veinteañera ż
• niemiecki: (1.1) Zwanzigjährige ż
• włoski: (1.1) ventenne ż

źródła: