מוזן

מוזן (jidysz)

transliteracja:

YIVO: muzn; polska: muzn

wymowa:

IPA: /ˈmʊzn/; IPA: [ˈmʊzn̩]

znaczenia:

czasownik modalny

(1.1) … wskazujący konieczność: musieć, być zmuszonym / zobowiązanym, trzeba (koniecznie)

(1.2) … wskazujący przypuszczenie lub pewność: musieć, bez wątpienia, z pewnością, na pewno

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) liczba mnoga rzeczownika: מוז

odmiana:

(1.1-2) lp איך מוז, דו מוזסט, ער / זי / עס מוז ‖ lm מיר מוזן, איר מוזט, זיי מוזן ‖ fp האָבן + געמוזט

przykłady:

(1.1) איך מוז איבערלייענען דאָס בוך.‏ → Muszę przeczytać tę książkę.

(1.1) דו מוזסט ניט פֿאָרן קיין וואַרשע.‏ → Nie musisz jechać do Warszawy.

(1.1) ליגן טאָר מען ניט זאָגן, אָבער דעם אמת מוז מען ניט זאָגן.‏ → Nie wolno mówić kłamstw, ale nie trzeba koniecznie mówić prawdy.

(1.2) דער הונט מוז זײַן קראַנק.‏ → Ten pies musi być chory., Ten pies jest na pewno chory.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. müeȥen, por. niem. müssen

uwagi:

źródła: