żelatyna

żelatyna (język polski)

żelatyna (1.1) w misce

wymowa:

IPA: [ˌʒɛlaˈtɨ̃na], AS: [želatỹna], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) chem. spoż. kulin. bezbarwne ciało stałe, naturalna substancja, będąca mieszaniną białek i peptydów, pozyskiwana w drodze częściowej hydrolizy kolagenu, zawartego w skórze, chrząstkach i kościach zwierzęcych, stosowana m.in. w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym i przy produkcji materiałów fotograficznych; zob. też żelatyna w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	żelatyna
dopełniacz	żelatyny
celownik	żelatynie
biernik	żelatynę
narzędnik	żelatyną
miejscownik	żelatynie
wołacz	żelatyno

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) żelatyna wybuchowa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. żelatynowy, żelatynowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. gélatine < łac. gelatus → zamarzły

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bryt. gelatine, amer. gelatin
• baskijski: (1.1) gelatina
• białoruski: (1.1) жэлацін m
• bułgarski: (1.1) желатин m
• duński: (1.1) gelatine w
• estoński: (1.1) želatiin
• francuski: (1.1) gélatine ż
• interlingua: (1.1) gelatina
• norweski (bokmål): (1.1) gelatin m/ż
• norweski (nynorsk): (1.1) gelatin m/ż
• rosyjski: (1.1) желатин m
• słowacki: (1.1) želatína ż
• szwedzki: (1.1) gelatin n w
• włoski: (1.1) gelatina ż

źródła: