znawca

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

znawca (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈznafʦ̑a], AS: [znafca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba dobrze się na czymś znająca, mająca wiedzę, doświadczenie w odpowiedniej dziedzinie, umiejąca należycie ocenić coś lub kogoś[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikznawcaznawcy
dopełniaczznawcyznawców
celownikznawcyznawcom
biernikznawcęznawców
narzędnikznawcąznawcami
miejscownikznawcyznawcach
wołaczznawcoznawcy
depr. M. i W. lm: (te) znawce
przykłady:
(1.1) Franek był prawdziwym znawcą literatury hiszpańskiej.
składnia:
(1.1) znawca + D.
kolokacje:
(1.1) znawca literatury / malarstwa / sportu / sztuki / gór / puszczy / chrześcijaństwa / islamu / Biblii / Krakowa / Pomorza / Tatr / Węgier / Arabów • dobry / najlepszy / wybitny / wyborny / znakomity / wytrawny znawca • znawcy powiadają / twierdzą
synonimy:
(1.1) biegły, człowiek kompetentny, ekspert, pot. fachman, fachowiec, pot. fachura, koneser, opiniodawca, praktyk, profesjonalista, rzeczoznawca, pot. spec, specjalista, taksator, zawodowiec
antonimy:
(1.1) laik, profan
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. znanie n, znawstwo n
forma żeńska znawczyni ż
czas. znać ndk.
przym. znany
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *znati, prasł. *znajǫ → wiedzieć
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło „znawca” w: SJP.pl.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=znawca&oldid=8324279”