wymowa

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wymowa (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[vɨ̃ˈmɔva], AS[vỹmova], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fonet. sposób artykulacji dźwięków mowy; zob. też wymowa w Wikipedii
(1.2) wydźwięk, rodzaj wniosków lub odczuć, jakie z czegoś wynikają
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Dzieci błyskawicznie się uczą, jeśli ktoś wpoi im błędną wymowę, nie można już tego naprawić […][1].
(1.1) Słowniki czasami dopuszczają różne wymowy i różne zapisy[2].
(1.2) Dziś słowo wiedźma ma wybitnie pejoratywną wymowę, ale słychać w nim jeszcze źródłosłów: ta, która wie[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) wyraźna / poprawna wymowa
synonimy:
(1.1) daw. pronuncjacja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wymówka ż
czas. wymawiać ndk., wymówić dk.
przym. wymowny
związki frazeologiczne:
etymologia:
derywacja wsteczna od pol. wymówić[4]
uwagi:
por. wymówienie
tłumaczenia:
źródła:
  1. Katarzyna Sokulska, Du ju spik inglisz?, „Gazeta Wyborcza”, 1993-12-18, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Jerzy Bralczyk, Słowo o słowie, „Dziennik Polski”, 2005-09-16, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Joanna Podgórska, Ten problem, „Polityka”, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wymowa” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.