wilczura

wilczura (język polski)

wilczury (1.1)

wilczura (1.4)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. wilcza skóra

(1.2) daw. burka podbita wilczą skórą

(1.3) rzad. suka owczarka niemieckiego

(1.4) gw. samica wilka

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D., B. lp od: wilczur

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wilczura	wilczury
dopełniacz	wilczury	wilczur
celownik	wilczurze	wilczurom
biernik	wilczurę	wilczury
narzędnik	wilczurą	wilczurami
miejscownik	wilczurze	wilczurach
wołacz	wilczuro	wilczury

przykłady:

(1.2) Pierwszy prowadził osobiście pan Józef, ubrany w wilczurę włosem na wierzch, w czapce z okularami, może nie bez celu tak ukryty pod przebraniem.

składnia:

kolokacje:

(1.2) ciepła / ciężka / stara / zrudziała wilczura • wilczura bez rękawów • ubrany w wilczurę • narzucić wilczurę

(1.3) roczna wilczura

synonimy:

(1.1) wilki

(1.3) wilczyca

(1.4) wilczyca

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) skóra

(1.2) okrycie

(1.3) suka

(1.4) samica

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wilczur mzw, wilczurek mzw, wilk mzw/mrz

przym. wilczurzy, wilczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wilczy + -ura

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: