tasiemiec

tasiemiec (język polski)

tasiemiec (1.1)

wymowa:

IPA: [taˈɕɛ̃mʲjɛt͡s], AS: [taśẽmʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. med. płaziniec o ciele pozbawionym przewodu pokarmowego oraz narządów zmysłów, pasożytujący w ciele kręgowców; zob. też tasiemiec w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) przen. o czymś bardzo długim, np. serialu telewizyjnym

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tasiemiec	tasiemce
dopełniacz	tasiemca	tasiemców
celownik	tasiemcowi	tasiemcom
biernik	tasiemca	tasiemce
narzędnik	tasiemcem	tasiemcami
miejscownik	tasiemcu	tasiemcach
wołacz	tasiemcu	tasiemce

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tasiemiec	tasiemce
dopełniacz	tasiemca	tasiemców
celownik	tasiemcowi	tasiemcom
biernik	tasiemiec	tasiemce
narzędnik	tasiemcem	tasiemcami
miejscownik	tasiemcu	tasiemcach
wołacz	tasiemcu	tasiemce

przykłady:

(1.1) W Wielkiej Brytanii młode dziewczęta używają tasiemca jako sposobu na szybkie schudnięcie.

(2.1) W telewizji znowu nadają jakiś tasiemiec.

składnia:

kolokacje:

(1.1) tasiemiec uzbrojony / nieuzbrojony / psi / bąblowcowy / karłowaty

synonimy:

(1.1) soliter

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) płaziniec, pasożyt

hiponimy:

(1.1) bąblowiec, wągier

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. taśma ż, tasiemce nmos, tasiemczyca ż, tasiemka ż

przym. tasiemcowy, taśmowy, tasiemkowy

przysł. taśmowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tapeworm
• białoruski: (1.1) салітэр m
• bułgarski: (1.1) тения ż
• duński: (1.1) bændelorm w
• esperanto: (1.1) tenio
• hiszpański: (1.1) solitaria ż, tenia ż; (2.1) culebrón m
• nowogrecki: (1.1) ταινία ż; (2.1) σαπουνόπερα ż
• rosyjski: (1.1) солитер m
• ukraiński: (1.1) солітер m

źródła: