soliter

soliter (język polski)

soliter (1.1)

soliter (1.2)

soliter (1.3)

soliter (1.4)

soliter (1.5)

soliter (1.6)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) med. zool. tasiemiec, pasożyt w przewodzie pokarmowym człowieka i zwierząt; zob. też tasiemiec w Wikipedii

(1.2) jubil. duży kamień szlachetny (najczęściej brylant, diament) w oprawie, niekiedy otoczony drobnymi tego samego rodzaju

(1.3) ogrod. bot. samotne drzewo (krzew) w otwartym terenie, pełniące funkcję dekoracyjną; zob. też soliter (botanika) w Wikipedii

(1.4) urb. archit. wolno stojący budynek, zwykle planowo wkomponowany w otoczenie; zob. też soliter (architektura) w Wikipedii

(1.5) samotnik, jednoosobowa gra logiczna, rodzaj łamigłówki

(1.6) przest. karc. pasjans

(1.7) daw. odludek

odmiana:

(1.1-7)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	soliter	solitery
dopełniacz	solitera	soliterów
celownik	soliterowi	soliterom
biernik	soliter/a	solitery
narzędnik	soliterem	soliterami
miejscownik	soliterze	soliterach
wołacz	soliterze	solitery

przykłady:

(1.2) Nie uszło jej uwagi, że miał na palcu solitera ogromnego, który świecił jak gwiazda.

(1.6) Wieczorami, przesiadując w bawialni, za jedyną swą rozrywkę miała kładzenie solitera.

(1.7) Z nikim się nigdy bliżej nie zadając, w pełni zasłużył na miano solitera.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. solitaire → samotny, odosobniony; samotnik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tapeworm; (1.2) solitaire; (1.5) solitaire; (1.6) solitaire; (1.7) solitaire
• białoruski: (1.1) саліцёр m; (1.2) салітэр m
• łaciński: (1.1) taenia ż
• niemiecki: (1.1) Solitär m; (1.3) Solitär m; (1.4) Solitär m; (1.5) Solitär m
• portugalski: (1.1) tênia ż, solitária ż
• rosyjski: (1.1) солитёр m
• włoski: (1.1) tenia ż, verme solitario m

źródła:

• Słownik wyrazów obcych PWN, Warszawa 1991, s. 791.