skrupuł
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
skrupuł (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) stan psychiczny człowieka mającego wątpliwość natury etycznej
- (1.2) daw. aptekarska jednostka wagowa[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik skrupuł skrupuły dopełniacz skrupułu skrupułów celownik skrupułowi skrupułom biernik skrupuł skrupuły narzędnik skrupułem skrupułami miejscownik skrupule skrupułach wołacz skrupule skrupuły
- przykłady:
- (1.1) Obawiałem się przez chwilę, aby nie odwołała swoich poleceń i aby ten jej spóźniony skrupuł nie pokrzyżował moich planów[2].
- (1.1) Koniec końców, tknięty jakimś skrupułem, rzekł do leżącej: — Ej — a dychaj se tu...[3]
- (1.1) Katarzyna jest złą kobietą, więc tym bardziej dziwi, że ma jakiekolwiek skrupuły.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- występuje przeważnie w liczbie mnogiej
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) qualm
- esperanto: (1.1) skrupulo
- rosyjski: (1.1) угрызения совести lm
- włoski: (1.1) scrupolo m
- źródła:
- ↑
Hasło „skrupuł” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Pierre Choderlos de Laclos, Niebezpieczne związki (tłum. Tadeusz Boy-Żeleński, Lwów 1912)
- ↑ Stefan Żeromski, Rozdziobią nas kruki, wrony