skrupuł
skrupuł (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) wątpliwość natury moralnej wobec własnego postępowania[1]
- (1.2) daw. metrol. aptekarska jednostka wagowa, równowartość 20 granów (1/3 uncji)[2][3]
- (1.3) hist. jedn. miar. najmniejsza praktycznie stosowana rzymska jednostka wagi, 1/24 uncji[4]; zob. też scripulum w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik skrupuł skrupuły dopełniacz skrupułu skrupułów celownik skrupułowi skrupułom biernik skrupuł skrupuły narzędnik skrupułem skrupułami miejscownik skrupule skrupułach wołacz skrupule skrupuły
- przykłady:
- (1.1) Obawiałem się przez chwilę, aby nie odwołała swoich poleceń i aby ten jej spóźniony skrupuł nie pokrzyżował moich planów[5].
- (1.1) Koniec końców, tknięty jakimś skrupułem, rzekł do leżącej: – Ej – a dychaj se tu...[6]
- (1.1) Katarzyna jest złą kobietą, więc tym bardziej dziwi, że ma jakiekolwiek skrupuły.
- składnia:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- przeważnie w liczbie mnogiej
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) qualm
- esperanto: (1.1) skrupulo
- rosyjski: (1.1) угрызения совести lm
- włoski: (1.1) scrupolo m
- źródła:
- ↑ Hasło „skrupuł” w: Słownik wyrazów obcych, red. Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-11487-8.
- ↑
Hasło „skrupuł” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „Skrupuł” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
- ↑ Mała ancyklopedia kultury antycznej A–Z, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1983, s. 667.
- ↑ Pierre Choderlos de Laclos, Niebezpieczne związki (tłum. Tadeusz Boy-Żeleński), Wyd. E. Wende i S-ka, Lwów 1912.
- ↑ Stefan Żeromski, Rozdziobią nas kruki, wrony, Wyd. J. Mortkowicza, Warszawa 1927.
