samobój

samobój (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) sport. pot. bramka samobójcza

(1.2) przen. pot. sytuacja, w której sprawca zdarzenia sam sobie szkodzi

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) daw. samobójstwo

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	samobój	samobóje
dopełniacz	samobója	samobójów
celownik	samobójowi	samobójom
biernik	samobója	samobóje
narzędnik	samobójem	samobójami
miejscownik	samobóju	samobójach
wołacz	samobóju	samobóje

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	samobój	samoboje
dopełniacz	samoboju	samobojów
celownik	samobojowi	samobojom
biernik	samobój	samoboje
narzędnik	samobojem	samobojami
miejscownik	samoboju	samobojach
wołacz	samoboju	samoboje

przykłady:

(1.2) Ten romans z Anką to był samobój. Żona się dowiedziała i spakowała mi walizki.

(2.1) Zbrzydło mi życie, co jest wiecznym niepokojem, postanowiłem dziś je skończyć samobojem.

składnia:

kolokacje:

(1.2) strzelić sobie samobója

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. samobójstwo n, samobójca m, samobójczyni ż

przym. samobójczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bramka samobójcza

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: samobójstwo

źródła: