prowokować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

prowokować (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌprɔvɔˈkɔvaʨ̑], AS[provokovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. sprowokować)

(1.1) wywoływać
(1.2) podburzać do czegoś
odmiana:
(1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Zostałem sprowokowany do tego.
(1.2) Prowokował mnie cały czas głupimi minami, nie wytrzymałem i mu przyłożyłem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) nakłaniać, perswadować, zachęcać
(1.2) podżegać
antonimy:
(1.1) zniechęcać
hiperonimy:
(1.2) wpływać
hiponimy:
(1.2) podpuszczać, podmawiać
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prowok mos, prowokacja ż, prowokacyjność ż, prowokatorstwo n, prowokator m, prowokatorka ż, prowokowanie n, sprowokowanie n
czas. sprowokować dk.
przym. prowokacyjny, prowokatorski
przysł. prowokacyjnie, prowokatorsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. provoquer
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

prowokować (język górnołużycki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) prowokować
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: