wytrzymać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wytrzymać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[vɨˈṭʃɨ̃maʨ̑], AS[vyṭšmać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.nazal.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wytrzymywać)

(1.1) pozostać w pewnym trudnym, uciążliwym stanie
(1.2) zmuszać kogoś do czekania na coś (np. decyzję lub siebie)
odmiana:
(1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Piesek nie wytrzymał rosnącego podniecenia i posiusiał się.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) obstawać, trwać, wytrwać, przecierpieć, przetrwać, przetrzymać, pot. przeżyć, ścierpieć, wytrwać, znieść, przest. zdzierżyć; gw. (Śląsk Cieszyński) obstoć, wydzierżeć, gw. (Górny Śląsk) szczimać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wytrzymałość ż, wytrzymanie n
czas. wytrzymywać ndk., trzymać ndk.
przym. wytrzymały
związki frazeologiczne:
czasem luty się zlituje, że człek niby wiosnę czuje; ale czasem tak się zżyma, że człek prawie nie wytrzymadobrego człowiek nie wytrzyma, a złe musi
etymologia:
pol. wy- + trzymać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: