prowokatorka

prowokatorka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta, która prowokuje; kobieta powodująca prowokację

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prowokatorka	prowokatorki
dopełniacz	prowokatorki	prowokatorek
celownik	prowokatorce	prowokatorkom
biernik	prowokatorkę	prowokatorki
narzędnik	prowokatorką	prowokatorkami
miejscownik	prowokatorce	prowokatorkach
wołacz	prowokatorko	prowokatorki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prowokacja ż, prowokowanie n, sprowokowanie n, prowokacyjność ż

forma męska prowokator

zdrobn. prowokacyjka

czas. prowokować ndk., sprowokować dk.

przym. prowokacyjny

przysł. prowokacyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. prowokator + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: prowokator

• białoruski: (1.1) правакатарка ż
• hiszpański: (1.1) provocadora ż
• niemiecki: (1.1) Provokateurin ż
• nowogrecki: (1.1) προβοκατόρισσα ż
• rosyjski: (1.1) провокаторша ż
• ukraiński: (1.1) провокаторка ż

źródła: