prowokacyjność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

prowokacyjność (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co prowokacyjne; cecha tych, którzy prowokacyjni
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) prowokacyjność + D.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) cecha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prowokacja ż, prowokatorstwo n, prowokator m, prowokatorka ż, prowokowanie n, sprowokowanie n
czas. prowokować ndk., sprowokować dk.
przym. prowokacyjny, prowokatorski
przysł. prowokacyjnie, prowokatorsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. prowokacyjny + -ość
uwagi:
Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1].
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „prowokacyjność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.