oszczep

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

oszczep (język polski)[edytuj]

oszczep (1.1)
oszczep (1.2)
wymowa:
IPA[ˈɔʃʧ̑ɛp], AS[oščep] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) łow. wojsk. daw. broń wojenna lub myśliwska, o długim drzewcu i twardym, metalowym a wcześniej kamiennym, grocie; zob. też oszczep (broń) w Wikipedii
(1.2) sport. długi, zaostrzony pręt używany w lekkoatletyce do rzucania; zob. też oszczep (przyrząd sportowy) w Wikipedii
(1.3) sport. pot. rzut oszczepem; zob. też rzut oszczepem w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
(1.3) blm,
przykłady:
(1.1) Książę strzelił do niego z kuszy, a następnie wypadł ku niemu z oszczepem[1].
(1.2) Dzisiejsze oszczepy produkuje się z tworzyw sztucznych.
(1.3) Czy wiesz, że on zdobył cztery złote medale w oszczepie?
składnia:
kolokacje:
(1.1) rzucać oszczepem
(1.2) rzucać oszczepem • rzut oszczepem
synonimy:
(1.1) dzida, włócznia, pika
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. oszczepisko n, oszczepnik m, oszczepniczka ż
przym. oszczepowaty, oszczepowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: