obłąkanie

obłąkanie (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zaburzenie psychiczne lub choroba psychiczna, obłęd, niepoczytalność

(1.2) rzecz. odczas. od obłąkać

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	obłąkanie
dopełniacz	obłąkania
celownik	obłąkaniu
biernik	obłąkanie
narzędnik	obłąkaniem
miejscownik	obłąkaniu
wołacz	obłąkanie

przykłady:

(1.1) Że Henryk Jakubowski zmarł, to dobrze zrobił, od kilku lat już był zgubiony, a nawet obłąkaniem swym niebezpieczny.

(1.1) W istocie rzeczy obłąkanie rozwija się stopniowo, a nie jak niektórzy sądzą, że jest ono nagłym atakiem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wpaść / wpadać / popaść / popadać w obłąkanie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obłąkaniec m, obłąkany m, obłąkana ż

czas. obłąkać dk., obłąkiwać ndk.

przym. obłąkany

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lunacy, insanity
• arabski: (1.1) جنون m (ǧunūn)
• estoński: (1.1) hullusehoog, jaburus
• francuski: (1.1) folie ż, démence ż
• hiszpański: (1.1) chifladura ż, demencia ż
• interlingua: (1.1) affollamento
• niemiecki: (1.1) Wahnsinn m, Verrücktheit ż
• portugalski: (1.1) loucura ż
• rosyjski: (1.1) безумие n, невменяемость ż
• szwedzki: (1.1) galenskap w
• tajski: (1.1) ความบ้า (khwaam.baa)
• włoski: (1.1) pazzia ż

źródła: