normatywizm
normatywizm (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) liter. dążność do formułowania sztywnych prawideł i przepisów obowiązujących twórcę, typowa dla tradycyjnej poetyki[1]; zob. też poetyka normatywna w Wikipedii
- (1.2) jęz. dążność do nakreślania norm lub zaleceń językowych z zamiarem wywarcia wpływu na użytkowników języka, aby trzymali się proponowanych środków[1]; zob. też preskryptywizm (językoznawstwo) w Wikipedii
- (1.3) praw. kierunek w nauce prawa uznający za jej przedmiot opracowanie idealnych norm prawa[1]; zob. też normatywizm w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik normatywizm normatywizmy dopełniacz normatywizmu normatywizmów celownik normatywizmowi normatywizmom biernik normatywizm normatywizmy narzędnik normatywizmem normatywizmami miejscownik normatywizmie[2] normatywizmach wołacz normatywizmie[2] normatywizmy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) preskryptywizm
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. normowanie n, normatyw mrz, normatywista m, normatywistyka ż, normatywność ż, normatywizacja ż, norma ż
- czas. normatywizować ndk., znormatywizować dk.
- przym. normatywny, normatywistyczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: preskryptywizm
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Maciej Adamski i inni, normatywizm [w:] Irena Kamińska-Szmaj (red.), Słownik wyrazów obcych, wyd. 1, Wrocław: Europa, 2001, ISBN 83-87977-08-X, OCLC 46731315
- ↑ 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „‑zmie” wymawia się alternatywnie jako „‑zmie” albo „‑źmie”.