normatyw

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

normatyw (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wskaźnik norm, według których ma być wykonana jakaś praca[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. normowanie n, normatywista m, normatywizm m, normatywistyka ż, normatywność ż, normatywizacja ż, norma ż
czas. normować, normatywizować ndk., znormatywizować dk.
przym. normatywny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „normatyw” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.