kołdra

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kołdra (język polski)[edytuj]

kołdry (1.1)
wymowa:
IPA[ˈkɔwdra], AS[kou̯dra] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) element pościeli składający się z tkaniny oraz wypełnienia, służący do okrywania ciała podczas snu
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Pościel zaś cała składała się z pary poduszek, prześcieradła, kołdry i siennika, słomą albo sianem, albo sieczką wypchanego (…)[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) reg. białost. kordła, gw. (Górny Śląsk) sztebdeka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. kołderka ż
związki frazeologiczne:
krótka kołdra
etymologia:
wł. coltra, wł. coltre → 'pokrycie, przykrycie, kołdra, całun'[2]
uwagi:
(1.1) por. koc • pierzyna; forma „kordła” jest błędna
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jędrzej Kitowicz: Opis obyczajów i zwyczajów za panowania Augusta III
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kołdra” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  3. Tomasz Klimkowski, Dziedzictwo greckie w języku rumuńskim i arumuńskim, „Balcanica Posnaniensia. Acta et studia”, XIX, Poznań 2012, Wydawnictwo Instytutu Historii UAM, s. 21.