słoma
słoma (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik słoma słomy dopełniacz słomy słom celownik słomie słomom biernik słomę słomy narzędnik słomą słomami miejscownik słomie słomach wołacz słomo słomy
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) słoma targana
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- mieć słomę w butach • słoma z butów wystaje • nie kładź słomy przy ogniu, bo się zapali
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) straw
- arabski: (1.1) تبن, قش
- baskijski: (1.1) lasto
- białoruski: (1.1) салома ż
- czeski: (1.1) sláma ż
- duński: (1.1) halm w
- esperanto: (1.1) pajlo
- francuski: (1.1) paille ż
- galicyjski: (1.1) palla ż
- hiszpański: (1.1) paja ż
- kaszubski: (1.1) słoma ż, mërlëca ż, mërlowina ż
- kataloński: (1.1) palla ż
- niemiecki: (1.1) Stroh n
- norweski (bokmål): (1.1) halm m
- norweski (nynorsk): (1.1) halm m
- nowogrecki: (1.1) άχυρο n
- portugalski: (1.1) palha ż
- rosyjski: (1.1) солома ż
- szwedzki: (1.1) halm w
- ukraiński: (1.1) солома ż
- wenedyk: (1.1) pala ż
- wilamowski: (1.1) śtruw n, śtruf n
- włoski: (1.1) paglia ż
- źródła:
- ↑
Hasło „słoma” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
słoma (język kaszubski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) plotłô / rżanô słoma
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) dakowina, dakowizna, oklepowinë, reżëzna
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. słomianica ż, słomiónka ż, słomnik m, słomka ż, słomuszka ż, słomiôk m
- przym. słomiany, słomkowi
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: