egzorta
egzorta (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) rel. kazanie pogrzebowe lub rocznicowe
- (1.2) rel. krótka zachęta w formie kazania wygłaszana przed spowiedzią
- (1.3) przen. żart. moralizująca przemowa
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik egzorta egzorty dopełniacz egzorty egzort celownik egzorcie egzortom biernik egzortę egzorty narzędnik egzortą egzortami miejscownik egzorcie egzortach wołacz egzorto egzorty
- przykłady:
- (1.1) Kapelan strażaków wygłosił wspaniałą pogrzebową egzortę, w której nawiązał do żywotu św. Floriana.
- (1.2) W egzorcie spowiednik przypomniał warunki dobrej spowiedzi.
- (1.3) Nie trawił tych jej egzort, którymi darzyła go podczas śniadania.
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) ekshortacja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) niem. Exhorte, franc. exhortation[1]
- (1.2) łac. exhortatio → pobudzenie, napomnienie[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) exhortation; (1.2) exhortation
- źródła:
- ↑ Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4.
- ↑
Hasło „egzorta” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
