córa

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: Coracoracòrá

córa (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʦ̑ura], AS[cura]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) potomek płci żeńskiej (w stosunku do rodziców), córka
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Spojrzał z dumą na córęw tej młodej kobiecie było tyle godności.
składnia:
kolokacje:
(1.1) przykładna córa • najstarsza córa
synonimy:
(1.1) córka, córeczka; st.pol. pot. dziewka[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cora ż, córka, córeczka, córunia, córuś, córusia, córcia, córeńka, córuchna, córuńcia, córczątko
przym. córczyny
związki frazeologiczne:
córa Koryntucóra syjońska; zobacz też: przysłowia o córce
etymologia:
st.pol. cy, D. lp cerze, B. lp cerz[1]
uwagi:
(1.1) nieco przestarzałe; słowo używane w języku staropolskim
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: córka
źródła:
  1. 1,0 1,1 Jan Łoś, Nazwy stopni pokrewieństwa i powinowactwa w dawnej Polsce, „Język Polski” nr 1/1914, s. 4.