dziewka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dziewka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʥ̑ɛfka], AS[ʒ́efka], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. dziewczyna
(1.2) st.pol. córka[1]
(1.3) daw. kobieta rozwiązła[2]
(1.4) przest. służąca[2]
(1.5) st.pol. panna[1]
(1.6) st.pol. dziewica[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Jako Bóg w niebie, tak niechybnie po to oni dziewkę porwali, by de Bergowa wydostać[3].
(1.2) Przypomina, że ona cesarską dziewką i wnuczką cesarską z familiej przezacnej i starożytnej będąc, (…)[4]
(1.3) Chędożyć się z dziewką.
składnia:
kolokacje:
(1.4) dziewka służebna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziewa ż, dziewkarz m, dziewczyna ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. dziewa + -ka
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziewczyna
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: córka
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kobieta
(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: służąca
(1.5) zobacz listę tłumaczeń w haśle: panna
(1.6) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziewica
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Jan Łoś, Nazwy stopni pokrewieństwa i powinowactwa w dawnej Polsce, „Język Polski” nr 1/1914, s. 4.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dziewka” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Henryk Sienkiewicz, Krzyżacy
  4. Marcin Kromer, Kronika polska, 1857.