bzdurstwo
bzdurstwo (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) pozbawione sensu stwierdzenie lub pomysł
- (1.2) nieistotna rzecz lub sprawa
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bzdurstwo bzdurstwa dopełniacz bzdurstwa bzdurstw celownik bzdurstwu bzdurstwom biernik bzdurstwo bzdurstwa narzędnik bzdurstwem bzdurstwami miejscownik bzdurstwie bzdurstwach wołacz bzdurstwo bzdurstwa
- przykłady:
- (1.1) Prasa angielska, oczekując śmierci Hindenburga, wypisywała różne bzdurstwa, że prezydentem Rzeszy zostanie książę Brunszwicki, zięć Wilhelma II i bliski krewny brytyjskiej rodziny panującej[1].
- (1.2) Przekonany o bluźnierstwo przed sądem biskupim zostaje zaraz żywcem spalony. Za liche bzdurstwo w tym rodzaju Cuthbert Simpson niedawno temu został pocięty na ćwierci i w koło wpleciony[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) bzdura, brednia, nonsens, niedorzeczność, absurd, kłamstwo, herezja, bujda, blaga, baja, bajka, zmyślenie
- (1.2) bzdura, błahostka, głupstwo, banialuka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bzdura ż, bzdurka ż, bzdurność ż, bzdurzenie n, ubzduranie n, ubzdurzenie n
- czas. bzdurzyć ndk., ubzdurać dk., ubzdurzyć dk.
- przym. bzdurny
- przysł. bzdurnie
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1-2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bzdura
- źródła:
- ↑ Stanisław Cat-Mackiewicz, Polityka Becka, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Wiktor Hugo, Człowiek śmiechu, tłum. Felicjan Faleński, wyd. Bibljoteka Arcydzieł Literatury, Warszawa 1928.