buractwo

buractwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pogard. osoby zachowujące się prostacko

(1.2) pogard. prostackie zachowanie

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	buractwo
dopełniacz	buractwa
celownik	buractwu
biernik	buractwo
narzędnik	buractwem
miejscownik	buractwie
wołacz	buractwo

przykłady:

(1.1) Wcale nie chodzi o jakichś troglodytów, dresiarzy czy karki. Współczesne buraki są salonowe. Buractwo nie jest zatem postchamskie, lecz raczej postinteligenckie. Współczesne buractwo jest uznawane za nowy rodzaj posłannictwa.

(1.1) Jak zobaczyłam Aśkę z tym dupkiem, od razu wiedziałam, że będzie jakieś sito. On miał buractwo wypisane na twarzy, pajac jeden.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wiocha, wsiowi, wsioki, buraki, chamstwo

(1.2) chamstwo, obciach, siara, prostactwo

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. burak m

przym. buracki, buraczany, buraczkowy, burakowaty

przysł. buracko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: