prostactwo

prostactwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zespół cech właściwych prostakowi lub prostackiem zachowaniu

(1.2) prostackie zachowanie

(1.3) pogard. ogół prostaków

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	prostactwo
dopełniacz	prostactwa
celownik	prostactwu
biernik	prostactwo
narzędnik	prostactwem
miejscownik	prostactwie
wołacz	prostactwo

przykłady:

(1.1) W okresie totalitarnym pisałem, że człowiek wszędzie idzie ze swoim prostactwem, albo że prostactwo idzie z człowiekiem. On sobie idzie, a prostactwo idzie razem z nim.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) grubiaństwo, buractwo, chamstwo, neol. cebulactwo, przaśność, gburowatość

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prostak m, prostaczek m, prostaczka ż, prostackość ż, prostota ż

czas. prostować ndk., upraszczać ndk., uprościć dk.

przym. prostacki, prosty

przysł. prostacko, prosto

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rudeness, boorishness, vulgarity, rusticity
• francuski: (1.1) rusticité ż, vulgarité ż, grossièreté ż, muflerie ż, gaucherie ż
• jidysz: (1.1) פּראָסטקייט ż (prostkejt)
• kazachski: (1.1) мәдениетсіздік (mädenïetsizdik)
• rosyjski: (1.1) грубость ż
• włoski: (1.1) zoticaggine ż, zotichezza ż, grossezza ż, volgarità ż, cafonaggine ż

źródła: