budowniczy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

budowniczy (język polski)[edytuj]

budowniczy (1.1)
budowniczy (1.2) modeli
wymowa:
IPA[ˌbudɔvʲˈɲiʧ̑ɨ], AS[budovʹńičy], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która zajmuje się budowaniem, wznoszeniem budynków, budowli, infrastruktury
(1.2) osoba, która powoduje powstawanie czegoś

przymiotnik relacyjny

(2.1) związany z budownictwem, dotyczący budownictwa
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Florian Kowalewski był budowniczym, który pracował przy montażu mostów, m.in.: w Wilnie przez Wilię, Grodnie przez Niemen, Warszawie przez Wisłę.
składnia:
kolokacje:
(1.1) budowniczy domu / supermarketu / mostu / autostrady / placu zabaw / …
(1.2) budowniczy Polski Ludowej / socjalizmu / Ameryki / łodzi / …
synonimy:
(1.1) budowlaniec
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) konstruktor
(1.2) twórca
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. budowlaniec m, budowanie n, budowa ż, budowla ż, budowlany m, wybudowanie n, zbudowanie n, budownictwo n, przebudowywanie n, przebudowanie n, budowlanka ż, budynek m
czas. budować ndk., wybudować dk., zbudować dk., przebudowywać ndk., przebudować dk.
przym. budowlany, budujący
przysł. budująco
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „budowniczy” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.