blidka

blidka (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) uspokajać, łagodzić, koić, ubłagać, udobruchać

czasownik zwrotny blidka sig

(2.1) udobruchać się, ułagodzić się

odmiana:

(1.1) att blidka, blidkar, blidkade, blidkat, blidka!

(2.1) att blidka sig, blidkar sig, blidkade sig, blidkat sig, blidka dig/er!; zob. zaimki w jęz. szwedzkim

przykłady:

(1.1) Människor trodde att de med hjälp av musiken kunde blidka gudarna och fördriva onda andar. → Ludzie wierzyli, że muzyką mogą udobruchać bogów i wypędzać złe duchy.

(1.1) Hans beslut var så orubbligt att han inte ens lät sig blidkas av hennes ångerfyllda ursäkter. → Jego decyzja była tak nieugięta, że nawet nie dał się ubłagać jej pełnym skruchy przeprosinom.

(2.1) Hon var inte den som lät blidka sig utan vidare. → Nie należała do tych, co tak łatwo dają się ubłagać.

składnia:

kolokacje:

(1.1) blidka opinionen → łagodzić opinię • låta sig blidkas av någon → dać się udobruchać przez kogoś • låta sig blidkas av något → dać się ułagodzić czymś

(2.1) låta blidka sig → dać się udobruchać

synonimy:

(1.1) lugna, stilla, mildra, beveka, försona

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. blidkande

przym. blid, blidkad, oblidkelig

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: