Przejdź do zawartości

łagodzić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

łagodzić (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[waˈɡɔd͡ʑit͡ɕ], AS[u̯agoʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) czynić łagodnym, mniej surowym, mniej gwałtownym
(1.2) czynić mniej kontrastowym, mniej jaskrawym, mniej intensywnym
(1.3) daw. reg. (Kresy) przygotować[1]
(1.4) daw. reg. (Kresy) poprawić[1]

czasownik zwrotny niedokonany łagodzić się

(2.1) stawać się łagodnym
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Sok z chrzanu wcierany w miejsca bolesne łagodzi bóle reumatyczne[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) okoliczność łagodząca
synonimy:
(1.1) powściągać, koić, uspokajać, zażegnywać, osłabiać, wyciszać, temperować, mitygować, uśmierzać, tłumić, amortyzować, lać oliwę na wzburzone morze
(1.2) zmniejszać, przytłumiać, tonować, zmiękczać, redukować
(2.1) uspokajać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. złagodzenie n, łagodzenie n, łagodność
czas. łagodnieć, złagodzić, przyłagodzić[1]
przym. łagodny, łagodniutki
przysł. łagodnie, łagodniutko, łagodząco
czas. załagodzić
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.3-4) ukr.[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Tadeusz Lehr, O mowie Polaków w Galicji wschodniej, „Język Polski” nr 2–3/1914, s. 51.
  2. Tadeusz Kasperczyk, Jan Fenczyn (red.), Podręcznik odnowy psychosomatycznej, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.