adorator

adorator (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌadɔˈratɔr], AS: [adorator], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mężczyzna zabiegający o względy drugiej osoby

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	adorator	adoratorzy
dopełniacz	adoratora	adoratorów
celownik	adoratorowi	adoratorom
biernik	adoratora	adoratorów
narzędnik	adoratorem	adoratorami
miejscownik	adoratorze	adoratorach
wołacz	adoratorze	adoratorzy

przykłady:

(1.1) Nasza nowa praktykantka jest zawsze otoczona przez grono adoratorów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) amant, konkurent, uwodziciel, wielbiciel; pot. absztyfikant

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. adoracja ż, adorowanie n, adorant m

forma żeńska adoratorka ż

czas. adorować ndk.

przym. adoracyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. adorator

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) паклоннік m
• esperanto: (1.1) adoranto
• francuski: (1.1) adorateur m
• hiszpański: (1.1) adorador m, enamorado m, amante m
• nowogrecki: (1.1) εραστής m
• szwedzki: (1.1) beundrare w
• włoski: (1.1) adoratore m

źródła: