adorant

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

adorant (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) szt. rel. w sztuce sakralnej postać klęcząca u stóp Chrystusa lub Maryi w geście uwielbienia[1]; zob. też adorant w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. adoratorka ż, adorowanie n, adorator mos, adoracja ż
czas. adorować
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. adoro
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4.

adorant (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) szt. rel. adorant[1][2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Slovník cudzích slov (akademický), pod red. V. Petráčkovej i J. Krausa, Slovenské pedagogické nakladateľstvo – Mladé letá, Bratysława 2005, ISBN 80-10-00381-6.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „adorácia” w: Encyclopaedia Beliana, Centrum spoločných činností Slovenskej akadémie vied, Encyklopedický ústav.