uwodziciel

uwodziciel (język polski)

Casanova - słynny włoski uwodziciel (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌuvɔˈʥ̑iʨ̑ɛl], AS: [uvoʒ́ićel], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mężczyzna uwodzący kogoś

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uwodziciel	uwodziciele
dopełniacz	uwodziciela	uwodzicieli
celownik	uwodzicielowi	uwodzicielom
biernik	uwodziciela	uwodzicieli
narzędnik	uwodzicielem	uwodzicielami
miejscownik	uwodzicielu	uwodzicielach
wołacz	uwodzicielu	uwodziciele

przykłady:

(1.1) Hrabina została poinformowana o reputacji tego uwodziciela.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) absztyfikant, bawidamek, casanova, donżuan, flirciarz, kobieciarz, kokiet, lew salonowy, lowelas, playboy; pot. babiarz, czaruś, kogut, podrywacz; żart. pożeracz niewieścich serc; posp. dziwkarz; wulg. kurwiarz; przest. bałamut, bałamutnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uwodzicielstwo n

forma żeńska uwodzicielka ż

czas. uwodzić ndk., uwieść dk.

przym. uwodzicielski

przysł. uwodzicielsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) seducer
• baskijski: (1.1) limurtzaile
• chorwacki: (1.1) zavodnik
• esperanto: (1.1) delogisto
• francuski: (1.1) séducteur m
• hiszpański: (1.1) seductor m
• jidysz: (1.1) פֿרויען־יעגער m (frojen-jeger)
• nowogrecki: (1.1) ξελογιαστής m

źródła: