absztyfikant

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

absztyfikant (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌapʃtɨˈfʲikãnt], AS[apštyfʹikãnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.akc. pob., ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. żart. osoba starająca się o względy kobiety; konkurent, zalotnik
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Widziałam tego jej absztyfikanta, jak szedł do niej wczoraj.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) adorator, amant, konkurent, uwodziciel, wielbiciel, pot. bawidamek, kochaś, lowelas
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. absztyfikowanie n
czas. absztyfikować się ndk.
przym. absztyfikancki
związki frazeologiczne:
etymologia:
prawdop. od pol. amplifikować < łac. amplificārerozszerzać, powiększać[1] lub niem.[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „absztyfikant” w: Poradnia językowa PWN.
  2. Małgorzata Stefaniak, „Absztyfikant założył ancug”, czyli o niemieckich zapożyczeniach we współczesnej polszczyźnie potocznej, w: Język, Komunikacja, Informacja nr 6/2011, red. I. Koutny, P. Nowak, s. 219.