acumen

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

acumen (język polski)[edytuj]

wymowa:
‹akumen›, IPA[aˈkũmɛ̃n], AS[akũmẽn], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) liter. w poezji barokowej moment przecinania się dwóch różnych metod rozumowania, prowadzący do zaskoczenia i przeżycia estetycznego[1]; zob. też acumen w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Acumen stał się ważnym pojęciem dla rosyjskich akmeistów.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. acumenostrze, wierzchołek; bystrość, dowcip[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Słownik terminów literackich, red. Janusz Sławiński, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 2000, ISBN 83-04-04417-X, s. 13, 14.

acumen (język angielski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) przenikliwość
odmiana:
(1.1) lp acumen; lm acumens
przykłady:
(1.1) I spoke to her and quickly noticed her acumen.Rozmawiałem z nią i szybko zauważyłem jej przenikliwość.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: