Ołoniec
Ołoniec (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. adm. miasto w północno-zachodniej Rosji, na terenie Republiki Karelii; zob. też Ołoniec w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Ołoniec Ołońce dopełniacz Ołońca Ołońców celownik Ołońcowi Ołońcom biernik Ołoniec Ołońce narzędnik Ołońcem Ołońcami miejscownik Ołońcu Ołońcach wołacz Ołońcu Ołońce
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Ołońcu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Ołońca • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Ołońca • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Ołońca • mieszkaniec / mieszkanka Ołońca • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Ołońcu • pochodzić z Ołońca • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Ołońca
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Olonets
- białoruski: (1.1) Алонец
- francuski: (1.1) Olonets
- hiszpański: (1.1) Olónets
- niemiecki: (1.1) Olonez
- rosyjski: (1.1) Олонец
- ukraiński: (1.1) Олонець
- włoski: (1.1) Olonec
- źródła: