Jamnica
Jamnica (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie w rejonie tyśmienickim obwodu iwanofrankiwskiego[1][2]; zob. też Jamnica (Ukraina) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Jamnica Jamnice dopełniacz Jamnicy Jamnic celownik Jamnicy Jamnicom biernik Jamnicę Jamnice narzędnik Jamnicą Jamnicami miejscownik Jamnicy Jamnicach wołacz Jamnico Jamnice
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Jamnicy • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Jamnicy • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Jamnicy • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Jamnicy • mieszkaniec / mieszkanka Jamnicy • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Jamnicy • pochodzić z Jamnicy • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Jamnicy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) wieś
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Yamnytsia
- niemiecki: (1.1) Jamnyzja
- rosyjski: (1.1) Ямница ż
- rumuński: (1.1) Iamnîțea
- ukraiński: (1.1) Ямниця ż
- źródła:
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 317.
- ↑ Hasło „Jamnica” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy. Warszawa, 1882.