Ilnik
Ilnik (język polski)
[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, położona w rejonie turczańskim obwodu lwowskiego nad Stryjem[1][2][3]; zob. też Ilnik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Ilnik Ilniki dopełniacz Ilnika Ilników celownik Ilnikowi Ilnikom biernik Ilnik Ilniki narzędnik Ilnikiem Ilnikami miejscownik Ilniku Ilnikach wołacz Ilniku Ilniki
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Ilniku • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Ilnika • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Ilnika • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Ilnika • mieszkaniec / mieszkanka Ilnika • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Ilniku • pochodzić z Ilnika • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Ilnika
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) wieś
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 317.
- ↑ Hasło „Ilnik” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy. Warszawa, 1882.
- ↑ Hasło „Ilnik” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo. Warszawa, 1900.
