Emilczyn
Emilczyn (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. osiedle typu miejskiego w obwodzie żytomierskim Ukrainy, siedziba władz rejonu emilczyńskiego[1][2]; zob. też Emilczyn w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Emilczyn Emilczyny dopełniacz Emilczyna Emilczynów celownik Emilczynowi Emilczynom biernik Emilczyn Emilczyny narzędnik Emilczynem Emilczynami miejscownik Emilczynie Emilczynach wołacz Emilczynie Emilczyny
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Emilczynie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Emilczyna • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Emilczyna • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Emilczyna • mieszkaniec / mieszkanka Emilczyna • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Emilczynie • pochodzić z Emilczyna • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Emilczyna
- synonimy:
- (1.1) hist. Międzyrzec[2]
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) osiedle
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. emilczyński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Yemilchyne
- niemiecki: (1.1) Jemiltschyne
- rosyjski: (1.1) Емильчино
- rumuński: (1.1) Iemilciîne
- ukraiński: (1.1) Ємільчине
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 314.
- ↑ 2,0 2,1 Hasło „Emilczyn” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack. Warszawa, 1881.
