Dębica

Dębica (język polski)

ratusz w Dębicy (1.1)

wymowa:

IPA: [dɛ̃mˈbʲit͡sa], AS: [dẽmbʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę  ​

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie podkarpackim; zob. też Dębica w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Dębica
dopełniacz	Dębicy
celownik	Dębicy
biernik	Dębicę
narzędnik	Dębicą
miejscownik	Dębicy
wołacz	Dębico

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Dębicy • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Dębicy • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Dębicy • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Dębicy • mieszkaniec / mieszkanka Dębicy • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Dębicy • pochodzić z Dębicy • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Dębicy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dębiczanin m, dębiczanka ż, dąb mrz, dębik mrz

przym. dębicki, dębowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) Дамбіца ż

źródła: