Biskupiec

Biskupiec (język polski)

wymowa:

​, IPA: [bʲisˈkupʲjɛʦ̑], AS: [bʹiskupʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce, w powiecie olsztyńskim; zob. też Biskupiec w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Biskupiec
dopełniacz	Biskupca
celownik	Biskupcowi
biernik	Biskupiec
narzędnik	Biskupcem
miejscownik	Biskupcu
wołacz	Biskupcu

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Biskupcu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Biskupca • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Biskupca • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Biskupca • mieszkaniec / mieszkanka Biskupca • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Biskupcu • pochodzić z Biskupca • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Biskupca • szpital / urząd miejski w Biskupcu • burmistrz Biskupca

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. biskupka ż, biskupczanin m, biskupczanka ż, biskup mos, biskupstwo n

przym. biskupiecki, biskupi

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: